Je bent leidinggevende in de zorg en loopt met je team tegen bepaalde dingen aan. Je hebt al van alles geprobeerd, maar niets lijkt te helpen. Je vraagt je af hoe je collega’s met dit soort situaties omgaan, maar als je heel eerlijk bent, durf je dat niet aan ze te vragen.
Herkenbaar? Dan is de kans groot dat je last hebt van het imposter syndroom.
Heb je last van het imposter- of oplichter syndroom dan ben je bang dat je door de mand valt. Dat maakt dat je het lastig vindt om hulp te vragen of om te sparren met een collega. Omdat je bang bent dat anderen erachter komen dat je maar wat doet.
Het begrip ‘imposter syndroom’ duikt eind jaren ’70 voor het eerst op in een artikel van klinisch psychologen Pauline Clance en Suzanne Imes. Ze merkten dat (vooral) succesvolle vrouwen denken, ervaren en het gevoel hebben – ondanks bewijs van succes – dat hun succes niets te doen heeft met hun persoonlijke kwaliteiten of hard werken.
Je bent dus niet de enige die hier last van heeft. Sterker nog, waarschijnlijk hebben jouw collega’s ook last van dit syndroom. En dat verklaart meteen waarom ook zij (vrijwel) nooit hulp aan hun collega’s vragen. Waardoor de kans groot is dat jij denkt dat je de enige bent die soms met haar team tegen bepaalde zaken aanloopt.
Misschien dat dit je helpt om tóch die collega eens te vragen hoe zij omgaat met de situatie waar jij nu met je team tegenaan loopt. Grote kans dat zij het ook fijn vindt als jij eens met haar meedenkt.
Is de drempel toch nog te hoog, weet dan dat ik graag met je spar. Dat kan kort over een situatie waar je alleen niet uitkomt, dan gaan we er samen “boven hangen” zodat jij weer verder kan. Ik word er heel blij van om met je mee te mogen denken. Je kunt me altijd even bellen (06-20061005). Of stuur me een mailtje op info@werkenmetemmy.nl, dan bel ik jou!
Recente reacties