Ik ben een ster in helpen, ik spring of sprong overal in. Stond al klaar met de oplossing voordat de ander de vraag stelde.
Inmiddels heb ik bijgeleerd. Geleerd dat ik de ander niet altijd help door de oplossing aan te dragen. En ook dat door dit te doen ik enorm veel van mijn eigen energie weggeef. Want ja, de ander wil zijn eigen weg kiezen. Wil misschien alleen maar zijn of haar verhaal doen.
Door dit te beseffen ben ik anders gaan helpen. Ik luister en draag alleen een oplossing aan wanneer er een duidelijke vraag is. Ik stel vragen om de ander te helpen zijn of haar eigen oplossing te laten bedenken. Ik leg niet meer mijn eigen waarheid op de ander.
De ander mag leren, mag falen. Door dat te doen geef ik mezelf en de ander veel meer. Ik mag naast de ander staan, samen op weg gaan, en hoef pas in actie te komen na de vraag. Dit levert veel op en de ander voelt vertrouwen. Ik krijg dingen terug als: “je staat naast me en ik heb alle ruimte om het zelf op te lossen” en “Je bent er voor me op het moment dat ik jou advies vraag.”
Dit helpt ook in teams. Vanuit dit perspectief bekeken is het systeem van een team net als een ecosysteem in de natuur. Alles hangt met elkaar samen en heeft zijn eigen plek. Het is belangrijk om ieder op zijn plek te laten. Ieder heeft zijn eigen functie en draagt bij aan het geheel. Als ik/we gaan oplossen dan ruilen we het één in voor het ander. Dat maakt het geheel zwakker in plaats van sterker.
Elke keer als je wilt helpen is het goed om je af te vragen of je het systeem sterker of juist zwakker maakt.
Door schade en schande wijs geworden heb ik gemerkt dat die manier van helpen niet echt iets oplost. Alleen dat ik er zelf moe en gefrustreerd van raakte. Voor mij inmiddels een teken dat ik mijn plek in het systeem heb verlaten en mijn oplossend vermogen is aangegaan en niet die van het team of van de ander. Wat er in mijn werk bijvoorbeeld gebeurde is dat na mijn vertrek de oude situatie weer terugkeerde. Omdat het niet de oplossing van het team waarmee ik had gewerkt zelf was.
Als ik het team ondersteun om zelf de oplossing te activeren kan dat veel gedoe voorkomen. Het maakt het team volwassener en sterker. Ook is er meer ruimte voor groei en ontwikkeling van de individuele teamleden en daarmee van het team als geheel. Dit vraagt echt wel iets van jezelf en van elkaar.
Hoe creëren we een dergelijk proces?
Door samen onderwerpen op tafel te leggen. Te reflecteren, het zelf oplossend vermogen van de ander aan te zetten. Bewust en met aandacht te luisteren naar wat niet uitgesproken wordt maar wel gezegd mag worden. De ander daar toe uit te nodigen. Dit in een omgeving waar vertrouwen en veiligheid heerst. Waarbij iedereen gezien wordt en op zijn plek zit.
Alleen dan kan er bereidheid ontstaan om daadwerkelijk aan te kijken wat er speelt en naar waar de oplossing ligt. Dit is een essentiële voorwaarde die voor heling, oplossing en een juiste beweging zorgt. Een beweging waarin de meerderheid bereid is de wijsheid van elkaar mee te nemen bij de oplossing.
Op deze manier vorm je met elkaar als mensen een krachtig systeem. Een systeem dat verder kan groeien, wendbaarder en flexibeler wordt. Zorg draagt voor vernieuwing, creativiteit, innovatie en oplossingen brengt waarvan het hele systeem, het team, langdurig van kan profiteren. En waar uiteindelijk de hele omgeving plezier aan beleeft. Iedereen op zijn plek!
Recente reacties