Je bent directeur en je hebt samen met je managementteam een nieuwe missie en visie gemaakt. Jullie ambitie is duidelijk en de kernwaarden waar vanuit je wilt werken zijn helder. Je hebt alle medewerkers bij de visiebijeenkomsten betrokken, en het voelt goed; iedereen is blij met de nieuwe richting die jullie op gaan.
Er verandert echt iets; klanten zijn tevreden, medewerkers zijn blij en enthousiast. Er is een gezamenlijk doel en iedereen gaat ervoor.
En dan wordt het spannend.
Er komt bijvoorbeeld financieel zwaar weer, of zoals nu dat de Corona pandemie uitbrak. Je hebt te dealen met een crisissituatie. Het lijkt ineens of al het nieuwe als sneeuw voor de zon is verdwenen.
Hoe komt dit?
Het ontstaat doordat mensen in spannende tijden meteen weer terugschieten in hun oude gedrag.
We vertonen ons hele leven al bepaald gedrag. Dat is ingesleten, je doet dingen op de automatische piloot. Dat helpt ons vaak. Want wat als we elke dag weer opnieuw zouden moeten bedenken hoe we bijvoorbeeld moeten fietsen naar ons werk of hoe autorijden ook alweer werkt, hoe vermoeiend zou dat zijn? Maar in het aanleren van nieuw gedrag beperkt ons dat. Nieuw gedrag aanleren kost veel tijd en moet inslijten. Dat vraagt dat we daar elke keer opnieuw bewust bij stilstaan. Nieuw gedrag is nog niet ingesleten en als het dan spannend wordt in bijvoorbeeld tijden van crisis dan schieten we weer terug in oud gedrag.
Het is dus geen onwil van je medewerkers, het is eigenlijk zelfs heel logisch. Dat vraagt van jou als directeur dat jij je daar bewust van bent en hen daar ook bewust van maakt zodat je samen weer naar het nieuwe gedrag kan gaan.
Wil je een keer met mij sparren over het bovenstaande (of iets anders ;-))? Voel je welkom. Je kunt me bellen, appen (06-2006 1005) of mailen (emmy@werkenmetemmy.nl).
Recente reacties