Een tijdje geleden had ik een afspraak met een klant die twee jaar geleden een coachingstraject had gedaan bij mij. Superleuk om elkaar weer even te spreken. Ik weet niet hoe het met jou gaat, maar ik kan al op staan ’s ochtends met een gezonde dosis spanning omdat ik zo benieuwd ben dan hoe het met diegene is.
Twee jaar geleden eindigden we ons coachtraject op het moment dat ze voldoende handvatten had om een nieuwe weg in te slaan. Ze wilde op dat moment geen gebruik maken van de nazorg die ik altijd aanbied. Ze is haar eigen weg ingeslagen; ze veranderde van werk, pakte haar oude hobby met paarden weer op en had energie. Ze ontdekte samen met mij waar haar belemmerende patronen zaten en vond een nieuwe weg. Hier was een wake up call voor nodig, ik kan me herinneren dat ze twee jaar geleden in een organisatie werkte waar er een reorganisatie ging plaatsvinden. Er was een grote kans dat zij haar baan zou verliezen, en dus de “prikkel” om een verandering in te gaan met behulp van een coachtraject.
Ik ontmoette haar bij een lekkere kop koffie in een restaurant en vroeg haar hoe het haar was vergaan na ons laatste gesprek. Ze zei: “Voor mijn gevoel ben ik weer een soort terug bij af, daarom wilde ik je ook graag spreken. Misschien had ik dat eerder moeten doen maar ik had het gevoel dat ik het zelf moest doen. In het begin zat ik vol energie. Ik had ervoor gekozen om voor mezelf te gaan werken en sloot me aan bij een superleuke organisatie waar ik veel geleerd heb. Toch kwam ik gaandeweg weer in hetzelfde terecht. Ik deed opdrachten die net niet voldoende bij mij pasten en die me veel energie kostten. Ook de spanning elke keer weer, of ik wel een nieuwe opdracht zou krijgen, kostte me veel energie. Ik ben toch weer teveel bezig met die belemmerende. Daar baal ik van, ik wil het nu echt blijvend anders. Hoe kan ik dat aanpakken?”
Vaak hebben we een wake-up call nodig om in beweging te komen vertelde ik haar. Dan gebeurt er iets in je leven waardoor je niet anders kan dan te veranderen. Dat pak je aan, en de uitdaging is dan om het vast te houden, te integreren in je leven, oude patronen blijvend te doorbreken. Je oefent, en komt toch soms ook weer dezelfde rode draad die door je leven heen geweven zit tegen. Dat hoort bij groeien en bij het leven, je bent gegroeid, kijk eens wat je allemaal al anders hebt gedaan.
Is een coachtraject dan wel zinvol? Ik denk van wel, door te praten met een coach, word je dingen bewust, en door bewustwording begint de verandering. Het is net een ui die je afpelt, elke keer een laagje eraf en dan kom je bij de volgende laag. Een laagje dieper, daar ben je nu, bij die volgende laag. Je bent niet terug bij af, je bent bij de volgende laag, kijk wat je al hebt gedaan, wat je al anders doet en word je daar weer bewust(er) van.
We hebben afgesproken om elkaar nog een aantal keer te zien. Zodat ze ondersteund wordt om de volgende stap te maken om de beste versie van zichzelf te worden. “Het gaat stap voor stap, Rome is ook niet in 1 dag gebouwd ;-)”, zei ik haar toen we afscheid namen.
Hoe is dat voor jou, herken je dat je na een coachtraject weer tegen dezelfde dingen in een “ander jasje” aanloopt?
Recente reacties